Este ano,
ademais dos pregóns das preces especiais, no ofertorio resaltamos o local
social da parroquia que levabamos moitos anos querendo facelo e non dabamos
acabado; este ano inaugurámolo. Tamén resaltamos a orquestra Sintonía de
Sancobade, orquestra en play-back, composta por veciños e veciñas da parroquia
de Sancobade, que co que ganan contribúen en obras solidarias.
Para
o ofrecemento, saen en procesión cara ao altar as seguintes persoas:
. Unha levando tres rosas e tres caraveis.
. Outra levando a foto do local social.
. Outra levando a foto de orquestra Sintonía de
Sancobade.
. Outra levando o pan e o viño para a Misa.
Ao chegar diante do altar, unha quinta persoa
pregúntalle á que trae as flores:
--Que traes aí, miña amiga (ou meu amigo)?
E ela contéstalle:
--Unha rosa / Por cada cousa fermosa /Que vai
animando a vida.
E vólvelle preguntar:
--Que traes aí, miña amiga?
E ela
responde:
-Un caravel, / Un chucho de leite e mel, / Para
curar as feridas.
Logo
vanse presentando as diferentes ofrendas; preséntase a foto ou o que sexa, e
unha persoa recita os versos correspondentes. Ao remate de cada grupo de versos
todos repetimos: Unha rosa … un Caravel…, que a persoa das flores pon enriba do
altar acompañando a cada cousa.
OFRECEMENTOS
Foto
local social
Moito nos deu que facer
este local tan cativo,
catro paredes e un teito,
e a cousa non daba sido.
Pero por fin este ano
o soño viuse cumprido:
todo feito e rematado
para gozo dos veciños.
Ofrecémosllo ao Señor,
que no seu calado estilo
alentounos pra loitar
polo común espelidos.
Que sexa lugar de encontro,
de gozo, festa e alivio,
lugar para máis querernos,
e para mellor servirnos.
………………..
Foto
Sintonía de Sancobade
Sintonía de Sancobade
vaia orquestra máis bonita
fórmaa xente do pobo
á que lle gusta a alegría
Tocan coas cordas da alma
pezas que ao baile convidan,
promoven a boa unión,
a imaxinación e a risa.
E do que tocando gañan
un bo bocado destinan
a axudar a xente pobre
no que pra vivir precisan.
Con gusto aquí a poñemos:
que se faga Eucaristía
co Corpo e Sangue de Cristo
que as nosas penas alivia.
Pan e viño
Pan e viño che ofrecemos,
necesarios para o camino.
Pan e viño che ofrecemos,
con toda a fe, con cariño.
Que nunca a ninguén lle falte
o pan, a paz, o agarimo.
Que nunca a ninguén lle falte,
a unión e a festa co viño.
Pan bendito para nós,
mantenza que nos dá Cristo.
Viño santo de irmandade,
Sangue de amor e servizo.
O
segundo día da festa foi, coma sempre, máis dedicado a santa Sabela, e con ela,
este ano, ás mulleres todas da nosa parroquia
OFRECEMENTO
1.- Lemos a relación dos nomes das mulleres da
parroquia, algo versificada, por barrios.
2.- Santa Sabela, raíña de Portugal era moi amiga de
axudar á xente máis pobre. Na casa protestábanlle porque era tan espléndida dos
pobres e vixiábana, para que non os regalase tanto. Por iso sobre dela deuse en
contar esta lenda, que di moito da bondade da nosa santa. Un día ía ela co
mantelo cheo de obsequios para a xente pobre, e alguén da casa real, sabendo
qué era o que levaba no mantelo, disposto a botarlle unha boa reprimenda,
díxolle: Con que esas temos, he, Sabela; témosche protestado tanto e ti segues
baleirando a casa para agasallar a xente pobre. Pero ela, con toda
tranquilidade, aínda sabendo que iso era certo, díxolle: non, non son bens para
a xente pobre, son rosas das nosas roseiras.
Abriu o mantelo, e era certo, os agasallos
convertéranse en rosas.
(Unha muller ten un mantelo cheo de rosas, e
achégase neste momento: abre o mantelo e amosa as rosas)
3.- Ben, pois hoxe, xunto co pan e co viño, N. vai
ofrecer un mantelo cheo de rosas para honrar a Santa Sabela pola súa
consideración coa xente pobre, e para honrar as nosas mulleres das que tantas
cousas boas recibimos cada día. E tamén para honrar a todas as persoas
xenerosas, que comparten do que son e do que teñen con quen anda en necesidade.
(Pódese dar un aplauso).
RELACIÓN DAS MULLERES TODAS DA PARROQUIA DE CANDIA
(A 5 DE XULLO DO 2015)
No hay comentarios:
Publicar un comentario