Modelo Ano 2013
No
ofertorio do primeiro día ofrecemos as rosas da xente enferma, da xente máis
nova, da xente que nos visita pola festa.
Enfermos:
Con achaques estamos moitos, moitas, pero
especialmente
A Basilisa dos Castros / a Oliva da Penamoura / e
non tanto, A Maruxa do Venancio, a Maruxa do Rego de Candia, a Eludina, o
Roberto e a Xosefa de Carballido, a Visita tamén de Carballido, a Teresa das do
Pepe, a Crucita, operada de pouco, e o Manolo da Ponte Roxal, que tamén foi
operado de cancro.
Unha cala para os enfermos.
A xente nova que vive connosco
Non
é moita: A Yolanda, o Eduardo e a María de Carballido, o Andrés e o Horacio do
rego de Candia, o Amandino de Louside, o Luís e a María da Ponte Roxal, a Carme
da Rozabella, os pícaros de cas Seges, a
Lucía e a Antía das do Pepe, a Iria dos Castros, o Eloy da Penamoura... Son
poucos... témolos que coidar e mimar moito.
Unha cala para a xente nova
A xente de fóra que nos visita
Algúns
son de fóra e non o son, porque se criaron na parroquia, andan polo mundo e
volven aquí, cabo dos seus cando poden e queren.
Outros
fóronse vinculando á parroquia cos lazos da amizade, da relación. Que fermosa a
relación, a unión, os afectos que medran e se estenden!
Unha cala para a xente que nos visita nestes días.
Tres calas con gran cariño,
tres recordos con amor,
que de hoxe nun ano xuntos
celebremos o patrón.
No
ofertorio do segundo día ofrecemos trece rosas representando os trece barrios
da parroquia, con este texto que facía referencia a algunha característica do
barrio:
Por Louside unha rosa,
Fresca, limpa, ben fermosa!
Por Ponte Roxal, outra,
Peregrina, rezadora.
A rosa da Rozavella,
Que ole a cea e a estrelas.
Recendo de vellos muíños.
E esta vai polos Castros,
Cheo de historia e de encantos.
A rosa da Penamoura,
Bicos do monte que a douran.
Rosa dos Barrios do Rei,
Preciosa, de boa lei.
Ai, rosa da Pedrafita,
Aló enriba, que bonita!
A das Carballas é esta,
Rosa de humor e de festa.
Rosa do Rego de Candia,
De ao pé das augas que cantan.
A rosa de Carballido,
Amores non esquecidos.
E a rosa da Grandela
Que gusto dá mirar para ela!
Trece rosas, trece soños,
Trece amores, trece afáns,
Da roseira da parroquia,
Rosas de irmás e de irmáns.
Modelo Ano 2014
Para
o ofertorio presentamos:
Catro rosas, levadas por un neno/a, un mozo/a, un
adulto, un velliño.
O pan e o viño para a Eucaristía.
Primeira rosa: É a rosa dos
nenos e nenas entrre os 0 e os 15 anos; temos na parroquia 9 nenos e nenas, ben
é certo que aquí vivindo a diario con nosoutros na parroquia só temos un neno e
unha nena; os demais son netos e netas de xente da parroquia que andan con
frecuencia por aquí. Hai 13 anos que non naceu ningún neno na parroquia. Temos
un serio problema de renovación. Esta é logo a rosa dos nenos e nenas,
representa a súa alegría, as súas fantasías, as súas medras, os seus estudos, o
moito que nos aportan. NA MESA DO ALTAR POÑEMOS OS NOSOS NENOS E NENAS. (Repetimos
esta frase todos)
Segunda rosa: É a rosa dos
mozos e mozas, entre os 15 e os 35 anos. Temos na parroquia 9, todos máis ou
menos ben preparados, algúns traballando, outros desexando facelo para darlle
rumbo á súa vida. Algún, o Eduardo, a punto de casar, outras sabe Deus cando. É
a rosa, logo, da mocidade, dos seus soños, das súas dificultades laborais, dos
seus amores, das súas esperanzas. NA MESA DO ALTAR POÑEMOS OS NOSOS MOZOS E
MOZAS. (Repetimos esta frase todos).
Terceira rosa: É a rosa da
xente adulta, entre os 35 e 65 anos, que son na parroquia 17 persoas, asentadas
aquí, traballando no campo e noutros traballos, na parroquia ou fóra dela. É a rosa das persoas adultas, do
seu traballo, da súa resistencia, da súa capacidade de facer e gobernar vida,
de facer tamén comunidade e parroquia, de atender nenos, mozos e velliños. NA
MESA DO ALTAR POÑEMOS TODA A NOSA XENTE ADULTA (Repetimos esta frase todos).
Cuarta rosa: É a rosa da
xente maior, xubilada, entre os 65 e os 103 anos. Somos 46 persoas na parroquia.
Bastantes entre os 80 e 90 anos e máis. O problema do despoboamento e do
avellentamento do campo! É a rosa das súas enfermidades, dos seus sufrimentos,
das súas inseguridades, pero tamén é a rosa da súa satisfacción pola vida
vivida, da súa sabedoría, da súa serenidade, da súa bondade, da súa fe. NA MESA
DO ALTAR POÑEMOS TODOS OS NOSOS MAIORES. (Repetimos todos).
O pan e
o viño para a Misa: o pan que se fará presenza de Xesús no
medio de nós, co que seremos invitados nesta Misa especial de festa. Xesús
quere sumarse á nosa festa, quere colaborar, quérese dar el todo por nós, quere
darnos o espírito da alegría e da comunidades para que a festa sexa ben
cumprida. NA MESA DO ALTAR POÑEMOS A XESÚS.