Valoración primeira do día do San Cidre, día do Mundo Rural 2019

 SEMENTANDO ESPERANZAS

             O 18 de maio celebramos no Monte da Escrita, parroquia de Santa Locaia, Castro de Rei, Lugo, o día do San Cidre, o día tamén do Mundo Rural. Ofrecemos algunhas consideracións sobre o evento, coa intención de que nos axuden a que as persoas asistentes vaiamos valorando con pros e contras o vivido naquela xornada, para retomalo logo no encontro que teremos en Santiago o 7 de setembro. E así poidamos avanzar no noso intento, que non é outro que axudar a que o campo teña vida, e a que o alento de Xesús nos dea pautas e forza neste intento.

Agradecementos

            Foron moitas as persoas que permitiron que puidésemos celebrar o San Cidre co día do Mundo Rural no monte da Escrita. Un equipo interparroquial, multiplicando esforzos, ben coordinado polo seu cura Xavier, posibilitou as cousas. A Corporación Municipal de Castro de Rei foi xenerosa, e a empresa Leitigal ofrecendo o queixo da acollida, e as persoas que coceron na casa expresamente para ofertarnos o pan da acollida. Todo o noso agradecemento, de corazón.

            Logo estivemos todas as persoas que dun lugar e doutro  de Galicia quixemos achegarnos, porque cremos no rural e no alento que Xesús de Nazaré nos pode dar para traballar por un rural máis vivo. E en cada grupo as persoas que o compoñen e as tarefas concretas que traen entre mans, e as referencias a outras persoas e grupos que nos seus medios están abrindo camiños de vida na rural: desde o pequeno produtor de queixo, ata as persoas que fan da música un espazo de lecer e un compromiso co rural. Alí estiveron ofertando a vida que levaban dentro de si. En número pasamos das 300 persoas. Canto agradecemento lles é debido!

            Tamén o señor Bispo de Mondoñedo-Ferrol quixo estar presente, vinculándose a este empeño común de valorar e potenciar a vida e a fe que hai no rural. Moito llo agradecemos. Non nos gusta o señorío, pero si a vontade de servizo de quen facéndose un de tantos, quere estar ao lado do que o pobo vive, sente e celebra. Grazas a el, logo, e tamén a outros cregos como Uxío García Amor, que, a pesar do seu corpo nonaxenario, non quixo faltar a esta cita.

            Grazas ao grupo “Os Baluros”, que animou o ambiente en diferentes momentos cunha música popular viva, como tamén o fixo, aínda que fose con outros ritmos, o grupo de A Coruña, que baixo a dirección de Luís Rodríguez Presedo, quixo transmitirnos ledicia e folgos para o que temos por diante.

Méritos e carencias

            Foi unha xornada digna de ser recordada polo que nos aportou: coñecer e tratar xente, ver que aquí e acolá hai empeños comúns a favor do rural, descubrir actividades concretas que están abrindo camiño, comprobar que a fe nos sostén e alenta, descubrirnos como xente alegre que gusta de celebrar, ver que hai cousas que nos dan esperanza, que sementan esperanza, que nos permiten soñar nun rural vivo, aínda que seguramente distinto do que coñecemos ata agora. Un rural distinto, e unhas comunidades cristiás tamén distintas.

            Houbo cousas que non nos saíron nada ben. Igual nos alongamos moito tanto na presentación dos grupos coma na mesma Eucaristía. Todo xunto chegou a dúas horas! Non é doado manter a atención tanto tempo, aínda que tamén é certo que a hora das presentacións foi variada, distendida, amena. Pedimos perdón os responsables desta falla de control do tempo.

            E non nos saíu tampouco nada ben a organización da distribución das mesas para o xantar. Houbo desorde pola mesma escaseza do espazo, por falla dun sistema máis organizado, pola precipitación dalgúns que igual miraban só por si mesmos; o caso é que houbo xente que nin tivo un mesado no que poñer a comida e tivo que comer de pé, como lles pasou aos da Coruña, e o mesmo Sr. Bispo careceu dun mínimo de comodidade para poder comer a gusto connosco. Cousas que de ningún modo nos podemos permitir nunca máis. Perdón tamén por parte de quen provocamos todo isto.

Ollando cara adiante

            O grupo “Cremos no Rural” levamos moitos anos celebrando así o San Cidre en diferentes lugares de Galicia. E seguirémolo facendo. Pero tamén queremos que na diocese de Mondoñedo-Ferrol celebremos dun xeito algo especial o día de San Cidre, día do Mundo Rural, cada ano nun arciprestado ou Unidade Pastoral diferente, intentando que nos vaiamos coñecendo e tratando a xente do rural da diocese, e que participemos todas e todos neste intento común de manter a vida nas parroquias e nas comunidades cristiás que nelas hai. As aldeas cambiaron e cambiarán moito, pero sempre haberá espazo para a vida, no noso propio nome e no nome do Deus que nos alenta.

            Tamén nos gustaría que a cousa non quedase nun encontro anual como o que este ano fixemos ou semellante. Temos a ilusión de que estes encontros anuais vaian acompañados por unha vida de grupos rurais parroquiais ou interparroquiais, que se ilusionen recibindo e compartindo os bens da aldea, entre os que está a admiración por Xesús de Nazaré, home de aldea coma nós. Ao seu lado, contando con el, é moito o que podemos vivir e axudar a vivir.

Manuel Regal Ledo